Ognik szkarłatny

Pochodzą z rozpalonych wybrzeży mórz Europy Południowej i Azji Mniejszej, więc lubią słońce i ciepło. Aby rosły gęste, obficie kwitły i owocowały, należy je sadzić w nasłonecznionych i osłoniętych od wiatru miejscach. Kwitną na biało, lecz ich główną ozdobą są zebrane w baldachy drobne, kuliste, czerwone, pomarańczowe lub żółte owoce oblepiające roślinę aż do mrozów. Jeśli zima jest łagodniejsza, błyszczące wąskie liście mogą utrzymać się do wiosny. Ogniki nadają się do sadzenia pojedynczo, w grupach, do rozpinania na murach, sadzenia w pojemnikach i na nieformowane obronne żywopłoty. Mają twarde drewno, dlatego źle znoszą silne cięcie, a starsze rośliny także przesadzanie. Przycięte po przemarznięciu odrastają powoli. Krzewy te są podatne na parcha i zarazę ogniową, dlatego należy wybierać odporne na nie odmiany.

Gleba: nie ma wymagań, ale najlepiej rośnie na glebach próchnicznych, żyznych, przepuszczalnych, o odczynie od lekko kwaśnego po lekko zasadowy.
Jest odporny na suszę. Stanowisko: osłonięte. Stonce i półcień. Mrozoodporność: młode rośliny są wrażliwe na mrozy i wymagają ochrony przed zimowym
słońcem i wiatrem.